Odkrywanie powołania chrześcijańskiego.
Droga powołania
Co wspólnego mają ze sobą życie, rodzina, parafia, powołanie czy seminarium? Każdą tego typu rzeczywistość można porównać z drogą. Myślimy i mówimy, że trzeba dobrze przejść drogę życia, że wchodzimy na drogę powołania, że rodzina jest jedną z dróg przebywanych wspólnie, że seminarium jest wspólnotą uczniów w drodze, a Kościół pielgrzymowaniem drogami świata. Człowiek przemierza wiele dróg, a nie iść żadną z nich oznacza stanie w miejscu. Dlatego ogromne znaczenie ma rozpoznanie i podjęcie właściwej drogi, która służy rozwojowi i dojrzewaniu aż do ostatecznego zjednoczenia z Bogiem. Zwykle na drogę składa się wiele etapów, wyzwań, sukcesów i trudności. Pośród nich rozgrywa się życie. W tym kontekście to, co życiu nadaje sens, scala wielość i różnorodność jego aspektów, warunkuje decyzje i działania, wyznacza cele i prowadzi do rozwoju, a ostatecznie do Boga – nazywa się powołaniem. Innymi słowy, powołanie to zgoda na treść, która życie czyni określonym (kapłańskim, małżeńskim itd.).
Dar powołania
Do specyfiki powołania chrześcijańskiego należy to, że nie pochodzi ono od człowieka, lecz od Boga. On jest jego źródłem. Udziela go w sposób całkowicie darmowy, czyli bez wcześniejszych zasług. Zatem nie człowiek, a Bóg wzywa (powołuje) do przebycia takiej, a nie innej drogi, do przyjęcia takiej, a nie innej treści, do życia w taki, a nie inny sposób. Nie dokonuje tego bezpodstawnie, lecz na miarę konkretnego człowieka, którego obdarowuje z największą miłością. Dlatego dojrzałe jest to życie, które z wdzięcznością realizuje i pomnaża otrzymany dar (łaskę) powołania.
Budzenie powołań
Jeśli powołanie jest od Boga dla człowieka, to jego rozpoznanie stanowi nie lada wyzwanie. Fundamentalną rolę w procesie odkrywania powołania odgrywa słuchanie Boga. Towarzyszy temu stawianie wielu pytań, podejmowanie decyzji, a zwłaszcza umiejętne oddzielanie tego, co mówi Bóg od własnych wizji. W proces rozeznawania powołania włącza się cały Kościół. Nie jest to zadanie stojące wyłącznie przed zainteresowaną osobą. Powołanie ma wymiar wspólnotowy, gdyż jest dla Kościoła (powierzenie misji), z Kościoła i w Kościele. Wobec tego troska o powołania i odpowiedzialność za ich rozpoznanie i wypełnienie spoczywa na wszystkich wiernych Kościoła. Do nich należy wiele zadań i obowiązków związanych z budzeniem powołań. Jednym z pierwszych jest przykład życia i świadectwo chrześcijańskiego powołania. Kolejnym modlitwa o nowe powołania, za powołanych i za posłanych do realizowania podjętej drogi życia. Następnym towarzyszenie powołanym i ich formowanie.
Modlitwa Kościoła
Zgodnie z tym chodzi o to, aby poszczególne Kościoły, w tym wypadku diecezja ełcka z jej parafiami z coraz większą świadomością podejmowały troskę o powołania zarówno nowe, jak i już rozpoznane. Punktem wyjścia rosnącej świadomości i odpowiedzialności za powołania może być idea całorocznej modlitwy w intencji powołań. Kilka punktów zestawionych poniżej ilustruje i ułatwia zrozumienie podejmowanej inicjatywy:
- Modlitwa we wszystkich parafiach diecezji ełckiej przez cały rok zgodnie z harmonogramem od 3.10.2021 do 2.10.2022,
- Cztery dni modlitwy w każdej parafii (rozpoczynającej się lub kończącej niedzielą),
- Trwanie na modlitwie w pozostałe dni roku (kontynuowanie modlitw i inicjatyw rozpowszechnionych w parafii),
- Cele modlitwy: ▪ wypraszanie nowych powołań (kapłańskich, zakonnych, misyjnych, małżeńskich), ▪ towarzyszenie w rozeznawaniu powołania, ▪ troska o powołania już realizowane, ▪ zwiększenie świadomości i zaangażowania wiernych w procesie budzenia powołań, ▪ a także kształtowanie odpowiedzialności za rodzące się powołania i zdolności ich przyjmowania i ukierunkowania (przykład życia, cierpliwość w towarzyszeniu itp.),
- Formy modlitwy: ▪ już istniejące w parafii (Msza św., adoracja NS, różaniec, nabożeństwa, modlitwa wiernych itp.) ▪ lub dodane zgodnie z rozeznaniem duszpasterzy i wiernych (propozycje modlitw do wykorzystania dostępne na stronie internetowej diecezji ełckiej),
- Wyznaczone dni modlitwy to okazja do gromadzenia wspólnot, ruchów i grup parafialnych oraz sposobność do ich zaangażowania w duszpasterstwo powołaniowe w parafii,
- Na zaproszenie proboszcza możliwa obecność formatorów, profesorów i kleryków WSD (kontakt z wicerektorem w celu umówienia terminu i formy obecności) oraz sióstr zakonnych, misjonarzy, małżeństw i rodzin (dających świadectwo swego powołania), a także Ełckiego Wolontariatu Misyjnego, Szlakowej Akademii Familijnej w SacroTRACKu, a z czasem również zespołów powołaniowych,
- Okazja dotarcia do przyjaciół WSD, zaangażowania i pozyskania kolejnych osób ofiarujących swoją modlitwę, post, cierpienie w intencji różnych form powołania oraz wiernego ich wypełnienia,
- Lekcje religii w szkołach poświęcone problematyce powołania (w wakacje modlitwa w parafiach, w których lekcje religii nie są prowadzone).
ks. Marcin Sieńkowski, Rektor WSD w Ełku